Διαλέγουμε βασιλόπιτα: κέικ, τσουρέκι ή αλμυρή – Υπέροχες συνταγές για βασιλόπιτα

Αναδημοσιεύεται από το bostanistas.gr Ήταν το γλύκισμα που ως παιδιά μας προκαλούσε τα πιο έντονα συναισθήματα: ανυπομονησία μεγάλη για να φτάσει η ώρα της κοπής της, εναγώνιο ψάξιμο για το πού έπεσε φέτος το φλουρί, σκάλισμα με τα δάχτυλα και μετά βιαστικές μπουκιές - αν τύχαινε και ήταν παραχωμένο στη ζύμη και δύσκολο να βρεθεί. Και όταν το κέρδιζε κάποιος από τους μικρούς - ω χαράς ευαγγέλια -, φωνές, χαμόγελα, δωράκια και αγκαλιές. Αν πάλι έπεφτε στα πρώτα κομμάτια, του Χριστού, του σπιτιού («τι τα θες αυτά ρε μαμά, τζάμπα πάνε»), απογοήτευση και γιούχα. Παρηγορούμασταν όμως γιατί είχαμε να χαρούμε, έστω, ένα νόστιμο κέικ. Να φτιάχνετε βασιλόπιτες, ακόμα και τις πιο απλές. Γιατί, παραφράζοντας ελαφρώς όσα έγραψε χθες η Θάλεια Τσιχλάκη, προετοιμάζοντας ένα γλύκισμα ή ένα φαγητό για την οικογένεια μπαίνεις, σταδιακά, στο πνεύμα της γιορτής, αποκτάς ένα κοντινό στόχο, εφικτό να υλοποιήσεις. Και έτσι αρχίζεις να αισθάνεσαι λίγο πιο καλά, λίγο πιο χαρούμενος. Οι bostanistas έχουν έναν σωρό συνταγές και ιστορίες για την πίτα της πρώτης μέρας του χρόνου:

Η Μαρία Χούκλη, βοηθός τότε στην κουζίνα, ετοιμάζει από μνήμης τη βασιλόπιτα της μαμάς της, που έβλεπε την επιτυχία του γλυκού σαν μείζον ζήτημα νοικοκυρικής αξιοπρέπειας. Ήταν καλό το αλεύρι; Θα φτάσει το βούτυρο; Θα πετύχει το ψήσιμο; Και κάθε Πρωτοχρονιά, όλως τυχαίως, το φλουρί έπεφτε ανάμεσα στα δύο κομμάτια των μικρών της οικογένειας, έτσι η τελετή έληγε χωρίς δράματα.

Τη μητρική συνταγή επιστρατεύει και η Αγλαΐα Κρεμέζη για τη μυρωδάτη βασιλόπιτα της Φροσούλας. Ένα πλούσιο κέικ με πορτοκάλι, κονιάκ, μπόλικα αβγά και βούτυρο που, αν και θα μπορούσε να φτιάχνεται και σε άλλες περιπτώσεις, εντός της οικογένειας έχει “κλειδώσει” σαν γλύκισμα της Πρωτοχρονιάς, σύμφωνα με τους αυστηρούς κανόνες γιαγιάς και μητέρας. Τηρώντας τις συνήθειές τους, το χαίρονται μόνο ως βασιλόπιτα.

Η Θάλεια Τσιχλάκη σκαλίζει τα παλιά τετράδια και στέκεται στη ρετσέτα που έχει σταμπαριστεί με βούτυρο και άχνη ζάχαρη: “προπαρασκευαστικές ασκήσεις γιορτινής διάθεσης” ονομάζει αυτή τη βασιλόπιτα από τα παλιά και την ετοιμάζει ακολουθώντας της οδηγίες της μητέρας της κατά γράμμα.

Μόνο ασπράδια και φουλ του αμυγδάλου η δεύτερη εκδοχή της Αγλαΐας Κρεμέζη για βασιλόπιτα, συνταγή της γειτόνισσάς της Έλα. Ένα αμυγδαλάτο, αφράτο κέικ που χωρισμένο σε δύο μέρη και ενωμένο με κρέμα ή σοκολάτα γίνεται και βάση για έξοχη τούρτα.

Κι αν δεν σας δελέασε καμία ως τώρα, η Αγλαΐα Κρεμέζη έχει και τρίτη πρόταση: ελαφριά εκδοχή της παραδοσιακής πολίτικης βασιλόπιτας, ένα ψωμί που θυμίζει αρκετά τσουρέκι, ετοιμασμένο με γιαούρτι και κρέμα. Εύκολη στην ετοιμασία της και δεκτική σε κόλπα, καθώς αφαιρώντας τη ζάχαρη έχετε ένα νόστιμο μπριός, ιδεώδες για σάντουιτς κάθε λογής και τα αγαπημένα μας γαλλικά φιλιά (french toasts κατά κόσμον).

Την τεχνική του τσουρεκιού ακολουθεί και η Αμαλία Λογαρά και δίνει ίσως την πολυτιμότερη συμβουλή για την ετοιμασία της πρωτοχρονιάτικης πίτας: Αναδιπλώσεις και όχι δυνατό και πολύωρο ζύμωμα. Αυτό είναι το βασικό της μυστικό ώστε η βασιλόπιτα να γίνει αφράτη και λαχταριστή.

Το πιο νοσταλγικό κλείσιμο επιφυλάσσει ο Φιλάρετος Ψημμένος με την καρδιτσιώτικη βασιλόπιτα που ήταν το κύριο φαγητό της ημέρας - ναι, φαγητό, γιατί η βασιλόπιτα ήταν αλμυρή, πότε γαλατόπιτα, πότε τραχανόπιτα με φέτα, όπως η συνταγή που ξαναθυμάται εδώ. Και μέσα κρυμμένο όχι μόνο νόμισμα: και ένα κουκούτσι ελιάς, σύμβολο του οικογενειακού μπακάλικου, ένα χαρτάκι με γράμματα επάνω, ευχή για σχολική επιτυχία, ένα κεραμμυδάκι για το σπίτι και, τέλος, ένα κλαδί να συμβολίζει το κτήμα δίπλα στο ποτάμι. Κανείς δεν έμενε παραπονεμένος. Καλή Πρωτοχρονιά και καλύτερη χρονιά!

Tags: κουζίνα